اهتزاز پرچم دانشگاه علوم پزشکی تهران بر بام ایران، قله دماوند توسط مهندس محسن جوان بختی

به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران، شبکه بهداشت و درمان شهرستان ری، روز شنبه پنجم شهریورماه 1401، مهندس محسن جوان بختی، مسئول فنی مهندسی شبکه بهداشت ری، موفق به فتح قله دماوند و اهتزاز نشان دانشگاه علوم پزشکی تهران بر روی بلند ترین نقطه ایران شد. به همین منظور مصاحبه ی مختصری با ایشان انجام داده ایم.

لطفا ابتدا خودتان را معرفی کنید؟

به نام خدا، محسن جوان بختی لیسانس و فوق لیسانس عمران از دانشگاه تهران متولد تهران، کارمند دانشگاه علوم پزشکی تهران و مسئول بخش فنی مهندسی شبکه بهداشت ری هستم.

چه مدت است که کوه نوردی می کنید؟

 به صورت تفریحی حدود 8 سال است که کوه نوردی می کنم و ابتداکوه های اطراف تهران را صعود می کردم و دو سال است که این ورزش را به صورت جدی ­تر دنبال می کنم.

 هدف شما از کوه نوردی چیست؟

به نظر من کوه نوردی علاوه بر یک فعالیت بدنی و ورزش دستاوردهای معنوی به همراه دارد، فتح هر قله و رسیدن به بالاترین نقطه منطقه، تلاش برای رسیدن به یک هدف، صبر و استقامت را در شما تقویت می کند و در نهایت زیبایی فتح  قله می تونه یک هدف لذت بخش باشد، تمام خستگی رسیدن به این قله در یک لحظه به انرژی و انگیزه تبدیل می شود.

شما به تازگی بام ایران قله دماوند را فتح کردید، چه مسیری را برای صعود طی کردید و وقتی به قله رسیدید چه احساسی داشتید؟

 از اوایل امسال به طور منظم کوهنوردی را جدی تر برای آمادگی بدن به منظور فتح قله دماوند شروع کردم و می بایست علاوه بر آمادگی جسمانی، وضعیت بدن با توجه به فشارهوا و میزان اکسیژن در ارتفاعات که هم هوایی گفته می شود، آماده تر می کردم که با فتح قله های کلکچال، پرسون، آبک، توچال، کهار، مهرچال، آزادکوه، کلوم بستک خودم را برای صعود بلندترین بام های ایران دماوند، علم کوه، سبلان آماده کردم. فتح هر قله یا بهتر بگم تجربه هر صعود فقط به فتح قله و ایستادن بر بلندترین نقطه ختم نمیشه بلکه زیبایی مسیر صعود و پیمایش مسیر صعود و لذت بردن از طبیعت بکر قشنگی های خودش رو به همراه داره ولی از میان این قله ها دماوند یک زیبایی دیگری دارد. ایستادن بر بلندترین نقطه ایران و تماشای آن همه عظمت لذتی وصف ناپذیر، حرکت ابرها رو در کنارت حس می کنی، طلوع و غروب خورشید برات متفاوت و از اون بلندا کوه های مرتفع اطرافت رو مثل یه دشت می بینی.

صعود شما یک صعود گروهی بود در این مورد توضیح دهید.

بله ما گروهی صعود کردیم. این گونه صعود هارو قطعا من گروهی پیشنهاد می کنم حالا میتونه تعداد کمتر باشه ولی احتمال حادثه در کوه وجود داره به خصوص در این کوه های مرتفع که امداد رسانی به راحتی صورت نمیگیره.

شما در صعودهایی که داشتید، پرچم ایران و نشان دانشگاه علوم پزشکی تهران را به همراه داشته اید راجع به آن توضیح می دهید.

ما همه زیر سایه این پرچم (ایران) هستیم این یک موضوع همیشگی است، احترام به این پرچم، خاک ایران وطنمان، یک جمله زیبایی هست که میگه وقتی می خوای ابراز علاقه کنی برو روی بلندترین ارتفاع بگو، به همراه داشتن پرچم ایران در بام ایران هم نشان از همین موضوع است یا آن ورزشکار یا قهرمان ملی که روی سکوی قهرمانی لحظاتی که در قله بالای زندگیش قرار گرفته بر پرچم ایران بوسه می زنه و آن را بالای سر می برد.

در مورد نشان دانشگاه، من از سال 1397 وارد مجموعه دانشگاه علوم پزشکی تهران شدم و جو صمیمی بین همکاران برای من دوست داشتنی است.

کرونا پیش آمد، زحمات زیادی را کادر بهداشت و درمان در سراسر کشور و همکاران عزیز من در دانشگاه علوم پزشکی تهران و شبکه بهداشت ری انجام دادند، فداکاری و جانفشانی کردند و شهدایی را تقدیم کردند شهدای مدافع سلامت ، مجموعه آنچه گفتم سبب شد، تا این پرچم (نشان دانشگاه علوم پزشکی تهران) را با خودم به قله دماوند ببرم و در آنجا نشان بدهم در کنار دوست داشتن محیط و افتخار خدمت در دانشگاه علوم پزشکی تهران یاد و خاطره این شهدای عزیز را گرامی بدارم.

آیا شما ورزش دیگری هم انجام می دهید؟راجع با آن توضیح دهید.

بله من چند سالی هم هست که ورزش دوچرخه سواری انجام می دهم و خیلی برای آمادگی من برای ورزش کوهنوردی کمک کرد به دلیل تقویت عظلات پا، این ورزش را هم تفریحی انجام میدهم و خودم را خیلی حرفه ای نمی دانم، مسیرها را با توجه به فصل در مناطق خوش آب و هوا و با هدف طبیعت گردی انتخاب می کنم و از مقصد تهران به تمامی شهرستانهای اطراف تهران، نزدیکی قزوین، کردان، مناطق شمال کشور، کوهپایه های دشت آزو، دریاچه شورمست در شهرستان سوادکوه، روستاهای لواسان(امامه، افجه، میگون و ...) را سفر کردم.